Een dagje naar Pilanesberg

Hallo iedereen,
Hier weer een nieuw berichtje. Kon het toch niet laten om nog maar eens even te vertellen hoe bijzonder de dag van gisteren voor ons wel niet was.
Hoe gezellig het hier ‘s nachts op straat kan zijn werd gisteren morgen wel weer even bevestigd. Toen wij om half 6 morgens weg reden richting Pilanesberg. Zagen wij allemaal politie midden op de weg staan. Wij dachten aan een ernstig ongeluk of iets in die richting. Maar komen wij goed aan het kijken, blijken er 4 mannen in de handboeien geslagen op de buik en op de grond te liggen. Vlak daarnaast stond een tankstation. Dus hoogstwaarschijnlijk hebben deze mannen het tankstation beroofd of geprobeerd te beroven. Welcome to afrika hoor je dan elke keer! Ook word ons maar al te vaak verteld dat Zuid-Afrikaanse mensen overdag erg leuke mensen zijn. Maar ‘s nachts zijn ze levensgevaarlijk!! ( dit zal wel een beetje erg overdreven zijn hoop ik?)
Gisteren gingen wij een dagje naar Pilanesberg National Park. Dit is een park dat op ongeveer een uurtje rijden van onze slaapplaats ligt. Het natuurgebied is een oude krater. En het is ongeveer net zo groot als de provincie utrecht. Veel mensen die er vaker zijn geweest zeggen dat het een van de mooiste parken uit Zuid-Afrika is. Je kunt er zelf met een auto in rijden. Je moet wel erg opletten en goed om je heen blijven kijken want er lopen neushoorns en olifanten die de mensen nog wel eens de stuipen op het lijf willen jagen door de wagen aan te vallen of zelfs om te duwen. Zonder gids mag je niet lopen door het gebied. Dit komt omdat er gevaarlijke dieren rondlopen die jou gemakkelijk als prooi zouden kunnen aanzien. Denk hierbij aan: Leeuwen, Hyena’s, luipaard.

Eenmaal het park ingereden was het vrij rustig. Bijna geen auto’s te bekennen. Meteen vanaf het begin zit je er echt midden in. Want overal waar je kijkt zie je natuur. Alleen maar graslanden, bomen struiken en op sommige plaatsen water. Met op de achtergrond de randen van grote gebergten.
We reden meteen door een stuk dat vrij dicht begroeid was. Op een gegeven ogenblik dacht ik dat ik een grote rots in het gras zag liggen. Na wat beter gekeken te hebben bleek dat een olifant te zijn. Het waren er zelfs 3. Ik natuurlijk stom verbaasd dat ik zo’n massief dier zo makkelijk verward kon hebben met iets als een rotspartij. De olifanten stonden tussen de stuiken op een aardige afstand dus waren helaas moeilijk te zien/fotograferen.

Na wat verder gereden te hebben kwamen wij al vrij snel een groep gazelles tegen. Ze liepen met ongeveer 30 dieren bij elkaar en liepen tot 3 meter van de auto vandaan. Best raar dat deze dieren geen angst hebben voor auto's. Toen wij verder reden kwamen wij al snel de eerste zebra’s, gnoes en gazelles tegen. Wij natuurlijk stoppen en ons best doen om een zo mooi mogelijke foto te maken. Maar achteraf bedachten ook wij onszelf dat dit best stom was. Want pas later merk je dat je helemaal dood gegooid word met deze 3 soorten. Want je ziet ze echt overal lopen. En het was niet onwaarschijnlijk dat we de dieren nog van dichterbij zouden zien dan dat we de eerste paar dieren zagen. Want deze zaten op zo’n 100 meter bij ons vandaan.
Op een gegeven moment was het zelfs zo dat een grote groep zebra’s rechts van de weg liep. Nadat wij dichterbij kwamen. Liepen ze een voor een de weg op. Zo’n 5 meter voor onze auto langs. Dan zie je ook pas wat het nut is van de strepen van een zebra. Want als ze zo kort op elkaar lopen. Dan kijk je jezelf helemaal blind op die “stomme” strepen. En dan kun je jezelf voorstellen dat een leeuw moeite kan hebben om op een uitgekozen individu te focussen en te bejagen.


Na tal van verschillende gebieden gepasseerd te zijn. Kwamen wij in een stuk met veel hoge bomen en struiken. Uit het niets trapt onze stagebegeleider/chauffeur op de rem. En we stonden ook bijna meteen stil. Kijken wij met z’n allen naar rechts. Komt er een giraffen kop boven de bomen uit. Weer vond ik het onbegrijpelijk dat zo’n gigantisch dier zich tussen een paar simpele boompjes en struiken bijna onzichtbaar kan maken.
Weer even verder gereden kwamen we in een stuk waar weer een heleboel auto’s stil stonden. Weer wat te zien dus. En ja hoor, aan de rechterkant stonden 2 neushoorns lekker in het zonnetje te grazen. Witte neushoorns waren het volgens mij? Na een poosje kwamen ze dichter bij de weg staan om te wachten op een moment dat ze fatsoenlijk over konden steken. Een paar auto’s waren zo dom om de weg te blokkeren. Dit kwam doordat ze zo dicht mogelijk bij de neushoorns in de buurt wouden staan. Maar die auto’s hadden geluk want de neushoorns liepen er gewoon langsheen. Op weliswaar 2 meter er vanaf maar dan nog.
Het had veel slechter af kunnen lopen. Want vooral deze grote dieren raken geïrriteerd op het moment dat auto’s de weg blokkeren. Het kan dus maar zo zijn dat ze de aanval in zetten op de auto. En als dit zou gebeuren dan heb je: of een tal van dikke deuken in je auto. Of een auto die op de kop ligt.

Het meest bijzondere moment van gisteren was ook een beetje een angstig moment. Op een gegeven moment zagen wij een auto stil staan. We reden er op af met de gedachte dat er wel iets moois te zien zou zijn. En op het moment dat wij de auto vrij dicht naderde. Zagen wij een grote mannetjes olifant in de bosjes staan, op zo’n 30 meter van de auto. Je moet dan denken aan een reus van ongeveer 5 meter lang, 4 meter hoog. En met een gewicht van ongeveer 6 ton is het toch wel een beest om rekening mee te houden. Het is op zich geen probleem als dit dier daar maar in de bosjes blijft staan en rustig zijn gang gaat.
Olifanten die in een groep staan zijn vaak minder gevaarlijk dan dieren die alleen lopen. Want de dieren die alleen lopen zijn vaak mannetjes. Mannetjes doen dan van alles om indruk te maken. En daardoor willen die zich nog wel eens afreageren op van alles en nog wat. Bomen, auto’s, bussen en alles wat maar kapot kan is dan niet veilig in de buurt van zo’n dier.

De auto die er al een tijdje bij stond te kijken, die stond met de neus naar ons toe. Er was dan ook helemaal niets aan de hand op dat moment. Maar het probleem begon pas toen de auto die tegenover ons stond weg reed. Op dat moment dat de auto naar ons toe reed toen kwam de olifant er achteraan. Hij versnelde het eerste stuk heel sterk. En liep daarna een in rustiger tempo maar met agressieve lichaamstaal naar ons toe. Als je weet dat deze gigantische dieren toch wel zo'n 40 kilometer per uur hard zou kunnen rennen. Dan is het toch wel even oppassen geblazen. Het was al snel vrij duidelijk. Zijn 5e been ( ja zo groot is hij als dit dier opgewonden raakt) hing al bijna op de grond. Bij olifanten is het zo dat op het moment dat ze opgewonden zijn: dan zijn ze op hun gevaarlijkst. Hij liep midden op de weg. Dus wij konden niet om hem heen. Het enige wat wij konden doen was achteruit rijden, en we reden op een smal zandpad. Dus als het dier zou gaan rennen dan hadden wij geen schijn van kans. Maar gelukkig bleef het maar bij lopen. Tot uiteindelijk wel ongeveer 15 meter bij ons vandaan. Toen zijn we nog verder achteruit gegaan. uiteindelijke hadden wij ongeveer 100 meter achteruit gereden op de voet gevolgd door een olifant. Gelukkig hadden wij toen eindelijk de mogelijkheid om de auto om te draaien op een plaats waar er de ruimte voor was. Toen konden wij eindelijk met redelijke snelheid weg rijden. En gelukkig zag de olifant toen ook geen kans meer om ons te volgen en liep de bush weer in. Op het moment dat hij weer in de bosjes stond, toen zijn we maar met een aardige snelheid langs hem gereden. Om te voorkomen dat het weer zo’n gevaarlijk moment op zou leveren.
Ik moet ook toegeven dat mijn hart ook aardig snel begon te kloppen toen dat dier op 15 meter afstand stond. Het voelt eigenlijk gewoon een beetje onrealistisch dat dit zo kon gebeuren. Maar toch heb ik het als een bijzonder moment ervaren. Maar dat kon je van de vrouw die naast mij zat niet zeggen. Want die heeft de eerst volgende paar uur niet zo veel meer gezegd.

Na dit bijzondere moment zijn we nog langs een uitkijkpost gereden. Waar op dat moment toevallig een nijlpaard in het water lag. Net op het moment dat wij klaar stonden om dit beest te bekijken en eens uitgebreid te gaan fotograferen. Trok hij zijn bek los om even breed te gaan lopen gapen. Dan zie je pas wat voor een gevaarlijke tanden dit dier in zijn bek heeft. Eigenlijk best een beetje tegenstrijdig dat een dier dat gras eet zulke grote tanden in de bek heeft staan. Maar deze tanden dienen eigenlijk ook alleen maar om te vechten met andere dieren.
Daar weg gereden en onderweg naar de uitgaan nog wel wat ander “standaard” wild tegengekomen. Maar geen grote of bijzondere dieren meer. Maar ik weet zeker dat wij nog vaker naar Pilanesberg gaan om te kijken of we toch nog een keer een paar roofdieren zoals leeuwen, luipaarden of cheeta’s kunnen vinden. Maar deze dieren zijn nou eenmaal zo schuw dat ze bijna niet te vinden zijn. Je moet gewoon zo veel geluk hebben. Zelfs een giraf of olifant kan op het ene moment ergens staan en 5 minuten later totaal spoorloos verdwenen zijn.
Ik heb in Pilanesberg heel veel mooie foto’s kunnen maken. Maar we moeten eerst wachten op goed internet voordat we de foto’s op facebook kunnen plaatsen. Maar ik zal dit zo snel mogelijk doen.

Groetjes,