De eerste schildpadden en het echte jungle leven

De afgelopen drie weken zijn weer met veel plezier voorbij gevlogen. In mijn vorige verhaaltje heb ik verteld dat het zo extreem droog was de eerste weken. Maar daar is inmiddels verandering in gekomen. Het begon twee weken terug met regenen, en hoe. Samen met extreme onweersbuien was de tuin binnen no time een zwembad. Gelukkig trekt dit water snel genoeg de grond in. Maar nu na een paar weken met veel regen is het wel erg nat allemaal, ook in de jungle moet je opletten dat je laarzen niet vol lopen. Schoenen, leren riemen, broeken eigenlijk alles beschimmeld. Zelfs als de spullen gewoon droog in mijn backpack zaten. De luchtvochtigheid is zo hoog dat alles vochtig word en blijft.

De rivier stijgt in no time. De onweer die gepaart gaat met de regen is echt ongelooflijk. Het gaat zo ongelooflijk hard, de donders klinken zo extreem zwaar in tegenstelling tot hoe het in nederland klinkt. Binnen een half uur sloeg de bliksem wel 4 x in rondom ons onderzoekscentrum. Waarvan een keer op het stroomnetwerk waardoor de router nu al dik een week kapot is. In een nacht is er gewoon 8,2 centimeter regen gevallen (Met deze hoeveelheid regen zou heel nederland blank staan). Op jaarbasis valt hier 7,5x meer regen dan in Nederland. Wat er op neer komt dat ik hier in het regenseizoen in 1,5e maand al net zo veel regen heb zien vallen als in nederland in een heel jaar.

Mijn tweede nightpatrol begon in tegenstelling tot de eerste droog, niet veel bijzonders aan de hand. Tot dat wij op een gegeven moment een donkere lijn op het strand zagen. De patrol leader (PL) is er op af gelopen en het bleek een lederschildpad te zijn! Denk hierbij aan een zeeschildpad met een schildlengte van 158 cm en een gewicht van ongeveer 450 kg. Een gigantisch dier dat nagenoeg uitsluitend kwallen eet. Na het vinden van de schildpad moest ik eerst wachten totdat het dier klaar was met het graven van een eikamer. Dan kon de gene die de eieren moest tellen haar ding doen en kon ik samen met de PL de locatie inmeten. Vervolgens het inmeten van de schildlengte. Hoe bizar is het om naast zon gevaarte in het zand te zitten (voor de gene die niet weten wat een lederschildpad is, typ bij google afbeeldingen maar eens ‘leatherback’ in). Het beest slaat met de flippers om het nest te verstoppen onder het zand. Het is niet te beschrijven hoe bizar het is om dit mee te maken. Na het opmeten moest ik de hele schildpad checken op verwondingen en ziekten, tijdens een zogenoemde bodycheck. Alleen rood licht word gebruikt om het dier zo weinig mogelijk tot last te zijn. Ik heb wel het voorrecht gehad om het dier van dichtbij zo goed te kunnen bekijken. Het aanraken van de flippers en er zelfs onder kijken om te zien of er littekens zitten, eigenlijk heb ik het hele dier fantastich kunnen gezien. Toen ik de bodycheck afgerond had zat ik letterlijk compleet onder het zand, zelfs mijn hele gezicht zat onder. Maar dat was het allemaal meer dan zeker waard, absoluut een ervaring om nooit te vergeten! Hopelijk ga ik dit nog vaker mee maken tijdens mijn verblijf hier in Costa Rica (Nadat ik deze zin een paar dagen terug al getypt had, heb ik de afgelopen drie dagen weer drie night patrols gehad, met veel geluk heb ik ook twee schildpadden gezien). Dus van de 6 nightpatrols die ik gedaan heb ik nu 50% succes met schildpadden. Dat is best een leuk aantal. Maar zelfs de nachten waarop wij niets zien zijn ongelooflijk: Vuurvliegjes die regelmatig langs komen vliegen, een wilde zee aan de rechterkant, de jungle aan de linkerkant. Bliksemschichten in de verte. Lichtgevende algen in de branding, zelfs dode vissen hebben een groen/gele gloed van al de algen die zich eraan gehecht hebben, een heldere kijk op de melkweg en zelfs mars is goed te zien. Ik heb nog nooit zo’n heldere sterrenhemel gezien als hier in Costa Rica, 6 uur lang op crocks wandelen over het strand is toch niet zo erg als dat het klinkt.

Tijdens ons werk in de community hier doen wij spelletjes en geven wij bijles aan kinderen. Er zitten erg leuke kinderen in het dorp hier. Ze vinden het leuk als ik ze optil of omhoog gooit. Veel van deze lieve kinderen willen van alles delen, zoals ijsjes, fruit of drinken. Dat terwijl ze al zo weinig hebben. Eigenlijk zit het allemaal best raar in elkaar.

Ik heb een avond slangen gezocht in Cerro. Een voormalige vulkaan dat nu een natuurgebied is. Een heel ander type regenwoud dan dat Cano Palma (het gebied achter ons station) is. Overal insecten in allerlei kleuren en maten. Grote blauwe morpho vlinders die snachts slapen hangend aan een tak, overdag zie je zo ook regelmatig langs vliegen, het zijn echt de mooiste vlinders die je je voor kunt stellen. Gigantisch en ook nog eens een heldere blauwe glanzige kleur op de vleugels. Het pad in Cerro is soms zo smal dat je er eigenlijk niet doorheen komt zonder wat takken te verwijderen. Klimmen over boomstammen en er onder door kruipen. Wil ik over een stam klimmen, kijk ik goed. Zit er een schorpioenspin ter grote van mijn handpalm op de boomstam waar ik op wilde klimmen. Het zijn nou nou niet bepaald lieve beesten als je er boven op terecht komt, maar gelukkig zag ik het op tijd en kon ik hem wegjagen met een stok. Het laatste uur van de zoektocht met gietende regen, oftwel weer helemaal doorweekt na 5 minuten. Wel een gave ervaring om zo echt alles van het regenwoud in levende lijve te mogen ervaren, al met al toch zo’n 5 slangen gevangen, blondheaded treesnakes en een claudy snaileater.

Een paar dagen later ging ik samen met iemand anders van het station terug naar Cerro om de slangen los te laten op de zelfde plek als waar wij deze gevonden hadden. Wij gingen met schemering omdat dit nou eenmaal zo uit kwam. Voor de zekerheid met een paar goede zaklampen op zak. Eenmaal op de plek van de slangen aan gekomen en vrij gelaten was het moeilijk om de weg terug te vinden, want je kunt de paden lang niet altijd zien omdat de vegetatie zo dicht is. Echt even goed verdwaald in de jungle. Maar na een aantal rondjes gelopen te hebben zijn wij uiteindelijk toch op de goede weg terug terecht gekomen, wel met een klein beetje hulp van een gps. Een leuk avontuur dat uiteindelijk toch weer helemaal goed gekomen is. Zelfs nog een glimp op kunnen vangen van de prachtige roodoogmakikikker die wij onderweg tegen kwamen.

Het kanaal voor ons station is heerlijk om in te zwemmen, fijne duiken nemen vanaf de uitkijkpost op het dock. Er zwemmen kaaimannen maar die doen in principe niets, dat dacht ik tenminste. Een anatal weken terug wou ik rustig even een kopje koffie drinken met mijn voeten in het water. Totdat er ineens een kaaimankop een meter voor mijn voeten uit het water kwam.. Dit komt omdat dit dier de restjes van ons eten krijgt, daardoor is die nieuwsgierig en denkt hij dat hij te eten krijgt. Maar toch!, ik schrok mij kapot. Ik schat dat dit individu ongeveer 1,65 meter lang is.
De boomkikkers die hier zitten zijn echt gaaf! Heb er tot nu toe nog maar twee gezien maar wat een fascinerende beesten zijn het. Waar ik ook echt van onder de indruk ben dat zijn al de kolibries die wij hier hebben.

Als je een beetje op let dan kun je ze dagelijks zien, drinkend uit bloemen of spinnen uit spinnenwebben vangend. Soms zelfs op iets minder voor de hand liggende plekken. Ik stond in de deur van de keuken en er kwam ineens iets voor mijn gezicht langs vliegen met een hoge piep. Ik wist eigenlijk al meteen dat het een kolibrie was, een geweldig dier dat rondjes door de keuken vloog. De deuren open gezet en hij kwam al vrij snel weer naar buiten. Ook de padden en kikkers hier zijn erg gaaf, ze zijn zo groot dat je er letterlijk over kunt struikelen, dat gebeurde dus vorige week in het donker. Ik dacht dat ik tegen een hond aan schopte maar het was gewoon een pad. Beestje kwam wel ongeschonden weg.
Af en toe word je nogal eens gelukkig verrast door vuurvliegjes of kevers die langsvliegen.

Niet alle verrassingen met insecten zijn hier zo leuk als deze vuurvliegjes/kevers. Ik moest een aantal meiden ophalen die een dagje naar Tortuguero zijn geweest. In het donker naar de andere kant van het kanaal om ze het kanaal over te zetten met de kano. Maar ik had niet door dat er een stoet vuurmieren liep waar op de locatie waar ik uit de kano wilde stappen. Het gevolg was dat ik er ongeveer 60 op mijn voeten had zitten. De mensen die ooit al eens een beet van deze mieren hebben ervaren kunnen er vast over mee praten. De opvolgende 15 minuten voelden mijn voeten letterlijk alsof ze in de fik stonden. Om gek van te worden, maar gelukkig verdwijnt de pijn daarna wel weer compleet. Het kan nog gekker hier, in Cerro. Het gebied waar ik regelmatig op zoek ga naar slangen lopen bullet ants. Dit zijn de grootste mieren ter wereld. De steek van deze mieren staat (volgens sommige ervarings- deskundigen) bekend als de ergste pijn die een mens kan ervaren. Hier heb ik gelukkig nog geen steek van gehad.

Iedereen denkt altijd dat je erg snel bruin word als je in de tropen bent. Dat is misschien ook wel zo als je in de zon/bewolking gaat liggen. Maar het lastige is hier dat het regenseizoen is en het dus meestal bewolkt is. Als het wel mooi weer is dan heb ik vaak snachts werk te doen dus slaap ik overdag. In de zon liggen gaat hier ook niet echt op, met 5 minuten in de zon vind ik het al weer veel te warm en zoek ik liever een plek in de schaduw. Dus waarschijnlijk kom ik toch weer witter terug dan de rest van onze nederlandse bevolking.

Tijdens onderzoek naar zoogdier sporen in de jungle achter het station zijn vorige week jaguar sporen gevonden, op nog geen 500 meter van ons station vandaan. Het bleef niet alleen bij sporen want op de cameraval waren ook nog fotos van deze jaguar te vinden. Erg gaaf dat deze grote kattensoort dus ook gewoon rondom de locatie waar ik slaap rond loopt. Ook stond er een axelot op een van de camera’s, dit is een andere katachtige. Wij hoeven trouwens niet bang te zijn voor de jaguar, want deze dieren zijn zo schuw dat ze al weg zijn als ze ons op grote afstand horen of ruiken.

Een aantal dagen terug heb ik voor het eerst sinds mijn aankomt de omgeving verlaten voor een bezoekje aan echt plaatsje Tortuguero. Dit is een boottrip van ongeveer 20 minuten waarna je terecht komt in een klein dorpje met een straat met restaurantjes, soufenir winkeltjes en een aantal supermarkten. Heerlijk pizza en niet te vergeten een cheeseburger gegeten. Het mag wel wat kosten maar daar had ik wel weer eens zin in na zo’n lange tijd. Een aantal biertjes gedronken op het strand en een lekkere passiefrucht/annanas cocktail in het restaurant, wat denk ik wel de lekkerste cocktail was die ik ooit gedronken heb. In de eerste wat grotere supermarkt die ik sinds tijden gezien heb daar heb ik mijn ogen uitgekeken toen ik al de lekkere dingen zag die ik eigenlijk al wel een beetje gemist heb hier op het onderzoeksstation. Want de supermarkt in de buurt van het station is zo klein dat je eigenlijk alleen een aantal basisproducten hebt en niet veel bijzonders. Gelijk even wat normaal te drinken (vruchtensap en cola), oreos en pringles ingeslagen om er hier toch nog even wat langer van te kunnen genieten.

Het werk hier vergt best wat aanpassingsvermogen. Zo vond ik het in Nederland vaak al vervelend als er een beetje zand in mijn sok zat. Maar hier accepteer je dat gewoon, met night patrol zit je helemaal onder het zand en zit het zout van het zeewater in je broek. Als het erg regent ben je ook echt compleet doorweekt. Maar op een gegeven moment heb ik dat maar gewoon geaccepteerd en irriteer ik mij eigenlijk niet meer aan zand in mijn kleding oid. Wel heb ik nog moeite met al het gejeuk van de vele muggenbulten die ik heb. Maar dat word ook steeds minder, hopelijk heb ik daar binnenkort geen last meer van. Eraan ontkomen doen je toch niet want ze bijten zelfs door je regenjas en shirt heen, ook DEET weerhoud ze er niet van om mij lastig te vallen. Het zelfde geld voor al de kleding die continu nat is en gewoon niet wil drogen, maar eenmaal geaccepteerd maakt het ook helemaal niet meer uit dat je kleding continu nat is en roest vlekken krijgt van het ijzer in het het water hier.
Daar is toch helemaal niets aan te doen. In het regenseizoen is het gewoon zo vochtig hier dat zelfs de kleding in de zon niet helemaal droog word. Continu met vochtige kleding lopen is niet fijn, maar dat is gewoon hoe het hier gaat. Is het niet vochtig van de luchtvochtigheid dan komt het wel van al het zweten wat je hier doet, want daar zorgt deze warmte en het klimaat wel voor. Lekker ruiken in het regenwoud is dan ook een hele opgave en dat gaat je hier waarschijnlijk toch niet lukken. We zullen het zien hoe het verder verloopt.