Week 1/2 Costa Rica, aankomst en onderzoekscentrum

Hallo iedereen,
De eerste anderhalve week is alweer voorbij gevlogen, dan word het toch maar eens tijd dat ik even wat ga schrijven over mijn ervaringen hier.

Ook al is het maar de tweede week dat ik nu in Costa Rica ben, het voelt echt alsof ik hier al een dikke maand zit. Zo veel gezien. Maar ik laat maar bij het begin beginnen.

Op zaterdag 30 april ben ik om 8 uur vertrokken vanuit Lievelde samen met mijn ouders. Ruim op tijd aangekomen kon ik om 12:15 boarden in het vliegtuig naar Panama (Panama City). Voordat ik het vliegtuig in stapte en in het vliegtuig ben ik al een aantal leuke mensen tegen gekomen, dit zorgde voor een aantal leuke gesprekken in het vliegtuig. Ik heb een erg aangename vlucht gehad en ik ben zonder enige echte turbulentie om 17 uur aangekomen in Panama. Maar door het tijdsverschil van 7 uur ben ik eigenlijk met de zon mee gevlogen en had ik een extreem lange dag en dit heb ik gemerkt want ik kon maar niet diep in slaap komen in het vliegtuig. Mijn vervolg was van Panama naar Costa Rica (San Jose).

Ik kon vanaf 21:00 uur boarden en vloog rond 22:00. Om de tijd te doden ben ik wat rond gaan lopen over het vliegveld, een uitzicht op een tropisch bos. Meteen al veel onbekende vogels die voor de ramen rondhingen.

De vlucht zou anderhalf uur duren maar schijnbaar hebben wij er maar een uur over gedaan want het was 22:30 dat ik het vliegveld uit stapte. Costa Rica heeft weer een uur tijdsverschil extra ten opzichte van Panama.0 Dit houd in dat het hier 8 uur later is dan in Nederland.

Het hotel met de Nederlandse eigenaar die ik voor de eerste nacht geboekt had heeft duidelijke afspraken met de taxichauffeurs. Je hoeft maar de naam van het hotel te roepen tegen een coördinator van de taxi’s die voor het vliegveld werkt en er wordt een taxi voor je gebeld die je veilig naar het hotel brengt en je hoeft zelf niet te klungelen met geld want de taxi wordt betaald door de medewerker van het hotel.

Aangekomen in mijn kamer na een korte uitleg over het hotel toch maar meteen gaan slapen om 23:30, het was overigens een erg lange dag. 's nachts een aantal keer goed wakker geschrokken door een overvliegende vliegtuigen. Het hotel lag namelijk direct onder de opstijg route van de vliegtuigen. Ik werd wakker om 04:00 en was klaarwakker. Een paar uur een beetje uit gelegen en daarna moest ik toch al weer mijn spullen pakken om te vertrekken, de reis naar het onderzoekscentrum is namelijk nog een beste reis. De temperatuur in San Jose was erg aangenaam, de buien die het regenseizoen veroorzaakte zorgde voor een aangename verkoeling. Ik vond het allemaal nog wel mee vallen met de warmte. De lokale vrouw die het ontbijt verzorgde samen met een backpacker die tijdelijk in dit hotel werkte hebben mij de weg uitgelegd naar het busstation in het centrum van San Jose. Het was schijnbaar goed te doen om met het lokale OV te gaan.

Dit advies heb ik dan ook maar opgevolgd, wat leidde tot een bus vol met lokale mensen met ik als enige toerist erin beladen met een grote backpack en rugtas, maar ik heb mij geen moment onveilig gevoeld. De mensen waren aardig en wilde mij graag helpen toen ik vroeg bij welk station ik uit moest stappen. Eenmaal aangekomen bij het zogenoemde Coca-cola busstation ben ik eerst op zoek gegaan naar een bank zodat ik genoeg contanten had om de komende maanden door te komen aangezien er geen bank in de buurt (minimaal 2 uur reizen naar een plek waar je kunt pinnen) is van het onderzoekscentrum. Ik kon geen bank vinden maar de lokale vrouw van het hotel raadde mij ook aan om een taxi te pakken bij het station om naar het grote station te komen waar ik de bus naar Cariaria moest pakken. Dit omdat het zondag is en het wel eens rustig op straat kon zijn wat niet altijd even veilig is. Een aardige agent wees mij de weg naar de nationale bank. Zwaar beladend lopend door straten waar eigenlijk alleen maar lokale mensen te vinden waren wist ik de weg naar de bank te vinden. Ook hier voelde ik mij als enige toerist prima op mijn gemak. Ook wel blij dat ik toch nog een beetje Spaans van mijn Spaans lessen onthouden heb, basis Spaans is toch wel erg handig om in je eentje gebruik te maken van het OV hier. Aangekomen bij de bank toch maar een taxi gepakt om naar “Terminal Gran Caribe” te komen. Dit is de plek waar de bussen vertrekken die richting Cariari en Tortuguero gaan.

De bus was vertrokken en ik zag een busreis voor mij waarin ik zon 2 uur moest blijven staan. Dit omdat de bus maar een paar keer per dag gaat en vol zat met toeristen. De busreis was geweldig! Het ging over een van de weinig wegen die door de met regenwoud begroeide bergen gaan. Ongelooflijk dat deze geweldige landschappen nog steeds bestaan, je moet het eigenlijk met eigen ogen gezien hebben om te weten hoe gaaf de natuur in Costa Rica is. Aangekomen in Cariari met een andere bus vertrokken richting de plek waar we met een boot de rivier op moesten. Eenmaal uit de bus gestapt bleek meteen dat het niet overal zo aangenaam is als in San Jose. Brandende warmte en benauwdheid werden meteen duidelijk bij het uitstappen van de bus. Een kleiner busje over zandwegen begeven met gaten brachten ons naar de locatie van de boot. Hier konden wij de boot opstappen, hier ontmoette ik een Frans meisje dat schijnbaar ook naar Cano Palma ( de naam van het onderzoekscentrum) moest. Samen met nog een 7 tal andere mensen vaarden wij over de rivier, het is hier de laatste tijd zo droog geweest dat wij continu moesten stoppen omdat het water te ondiep was. Daarom heeft de bootreis naar San Fransisco (de plek waar de manager van het researchcentrum ons op kwam halen) in totaal ruim 2 uur geduurd waar het normaal maximaal uur tijd kost. Dit was absoluut niet erg omdat het echt een geweldig landschap is waarin een rivier dwars door een regenwoud loopt, prachtige vogels in allerlei kleuren. Denk hierbij aan toekans en ijsvogels. Ook de groene basilisken die als ze schrikken over het water rennen zijn erg indrukwekkend om voor de eerste keer in het wild te zien. Ook is er een kans dat je hier kaaimannen en krokodillen tegen komt, echter hadden wij deze op dat moment niet gezien. Het enige vervelende aan deze boottrip was de extreme warmte van de zon.

Aangekomen in San Fransisco hebben ik het Franse meisje even wat heerlijke koude dranken gehaald, vervolgens zijn wij opgehaald door de Station Manager en naar het onderzoekscentrum gebracht. Hier aangekomen zagen wij de aanlegplaats waar de kajakken en boten liggen. Binnengekomen zag ik meteen een aantal klasgenote van mij aan het werk. De plek is echt prachtig, een open plek midden in een regenwoud. Ongelooflijk veel en grote insecten, hagedissen en kikkers overal. Leguanen liggen in de bomen langs het water en naast ons huis. Meteen al zagen wij een aantal spider monkeys in de bomen klimmen boven ons dak, deze nieuwsgierige apen zijn bijna dagelijkse kost.

Ik slaap in een huis waar nog plaats is voor 8 anderen. Vanuit mijn kamer kijk je eigenlijk regelrecht de jungle in. In totaal passen er per keer 40 mensen in dit onderzoekscentrum. Er is continu geluid, vogels, insecten, kikkers en wie weet wat allemaal nog meer. Het is in ieder geval nooit stil en er is overal wel iets te zien. 'S morgens om 5 uur begint het gebrul van brulapen. Dit blijft een geweldig geluid om mee wakker te worden. Erg wennen is het ritme hier om half 5 is het binnen 10 minuten donker, en om 4:55 in de morgen visa versa. Dit zorgt er ook voor dat je om 19 uur 's avonds al het gevoel hebt dat het al dik 23 uur 's nachts is.

Het is wel erg wennen aan het klimaat. Rond de 32 graden overdag en 's avonds niet kouder dan 26 graden. Dit heeft ook te maken met het uitblijven van het regenseizoen. Het is hier in lange tijd niet zo droog geweest. Dit lijkt fijn, maar dit zorgt er gewoon voor dat het hartstikke warm blijft en dit heeft ook duidelijk effect op de dieren, amfibieën kwaken minder, slangen zijn minder te zien en hagedissen zijn niet goed te vinden en ga zo maar door. Maar gelukkig hebben wij vrijdag de eerste regenbuien gehad. Meteen hoor je vele pijlgifkikkers roepen in de tuin, na een aantal regenachtige dagen kwamen hier ook andere vage kikker en paddengeluiden bij kijken. Een van de eerste nachten ben ik op zoek gegaan naar dieren in de tuin. Kikkers en padden ter grote van mijn hand vond ik erg bijzonder om te zien. Ook vond ik een “brown vinesnake” in de tuin. Deze hebben wij gevangen en bewaard om de volgende dag gegevens (als lengte en gewicht) van dit dier te verzamelen en het dier te taggen.

Het opruimen en schoonmaken gebeurd hier volgens een vast schema waarin je met een paar anderen ingedeeld word op dagelijkse activiteiten. Een maan in de week moet je in de keuken zorgen voor brood en koekjes, deze moet je zelf bakken. Maar je bent vrij in het kiezen van de soorten waar jij zin in hebt.

De afgelopen dagen meegelopen met andere projecten, onderzoek naar anolissen (een soort hagedis). Maar ook heb ik meegelopen met de man van de manager van het station, deze lokale man ziet werkelijk alles. Wij zijn op zoek geweest naar zoogdieren sporen in de jungle achter onze basis. Gordeldieren, pacari en Tyra ( soort van grote marterachtige) sporen hebben wij gevonden, waar er voor ons gevoel maar de sporen van een individu te vinden waren vond de expert er 5. Ongelooflijk is de kennis van lokale bevolking! Op een gegeven moment liepen wij verder en schrokken anderen ineens op van een fer-de-lance slang die op het pad lag (door de agressie van deze soort en het algemeen voorkomen ervan is dit een van de 3 gevaarlijkste slangen van Costa Rica). Deze is gevangen en ging mee voor onderzoek. Al de individuen worden binnen 24 uur weer op dezelfde plek los gelaten als dat ze gevangen zijn. Ik ben er nu een week en heb al 5 soorten slangen in handen gehad, waaronder een koraalslang. Deze staat bekend als de giftigste slang die hier voor komt. De dieren worden gelukkig vast gehouden met een deel van hun lichaam (belangrijk is vooral de kop) in een buis zodat er veilig met deze dieren gewerkt kan worden.

'S avonds hebben wij een tocht gedaan over de rivier om kaaimannen te zien, wederom met de lokale man die al de locaties uit zijn duim weet. In totaal hebben wij toch ongeveer 20 kaaimannen gezien vanuit de boot. Deze dieren zijn vrij goed te vinden omdat hun ogen rood/oranje oplichten op het moment dat er licht op geschenen word. Opmerkelijk hoe snel zo’n persoon op de terugweg door het kanaal vaart. In het donker weet hij precies alle takken en bochten te vinden ondank dat er maar een klein beetje licht gebruikt wordt om vooruit te kijken.

Van de week ben ik nog eens twee maal ’s nachts op pad gegaan. Eenmaal om slangen te zoeken, we zien vijf soorten slangen tegen gekomen. Waaronder een mooie felgroene parrotsnake ene en eyelash pitviper. Met deze eyelash pitviper heb ik nu binnen de eerste weken de drie meest gevaarlijke slangen van dit gebied gezien. Maar door voorzichtig te zijn, worden de risico's aanzienlijk verlaagd en kunnen de ervaren mensen er voorzichtig mee werken.

Afgelopen nacht ben ik om 21:45 vertrokken om een zogenoemde “night patrol” te lopen. Hierbij loop je 6 uur lang over het strand en leg je een afstand van ongeveer 20 kilometer af. Het is prachtig om hier 's nachts op het strand te lopen, lichtgevende zeevonken die een groene gloed aan het water geven. Met op de achtergrond duidelijke bliksemschichten. Verbazingwekkend hoe veel je eigenlijk nog zonder licht ziet in het donker, volgens de Costa Ricaanse wetgeving mogen wij ‘s nachts namelijk geen licht gebruiken op het strand. Enkel wat rood licht om werkzaamheden te kunnen verrichten. Al met al is zo’n “night patrol” toch best wel een uitdaging want het regende echt keihard op bepaalde momenten. Maar toen wij om 5 uur in bed aangekomen waren kon je natuurlijk wel heerlijk slapen. De komende nachten mag ik weer op pad, hopelijk vinden wij dit keer wel een zeeschildpad want de afgelopen nacht was er buiten de unieke ervaring van het lopen op het strand ‘s nachts niet veel te zien.

Verder heb ik nog een dag in de community gewerkt, dat wil zeggen dat je een middag spelletjes en andere activiteiten doet met de kinderen uit het nabijgelegen dorpje.

Een paar dagen terug liep ik door de keuken en voelde ik eens wat op mijn voet, kijk ik naar beneden loopt er een groep army-ants door de keuken, hier was ik uiteraard midden in gaan staan. Deze soort mieren lopen met ze’n allen in een lange rij door de jungle (in dit geval dus onze tuin en keuken). Ze eten hierbij alles wat op hun pad terecht komt, dit kunnen zelfs hagedissen en kikkers zijn. Erg gaaf om te zien maar toch wel even opletten waar je loopt. Het blijft bijzonder om te wonen in een tropisch regenwoud.

Dat was het dan, groetjes vanuit dit geweldige land!